Leren fietsen.
Leren fietsen.
Kun jij fietsen?
Ja, zal je nu denken, de meeste mensen kunnen dit immers wel.
Kon je meteen fietsen?
“Nee ik heb het moeten leren, eerst viel ik nog wel eens.”
Stopte je er dan mee of stond je weer op en probeerde je het nog een keer?
“Ik ging door.”
Dus door het doorzetten heb je het geleerd?
Dat kun je dus in iedere situatie! Stap weer die fiets op en zet door!
Vaak gebruik ik dit voorbeeld van de fiets als metafoor bij kinderen.
Het heeft namelijk alles te maken met Mindset.
Toch best wat kinderen worstelen in hun hoofd met de rode (niet helpende) gedachten.
Wij als buitenstaanders kunnen wel zeggen: “Joh je hebt het goed gedaan,” maar als ze zelf vinden dat ze iets niet goed hebben gedaan dan kan er heel wat gezegd worden maar de kleur blijft rood.
Hoe gemakkelijk is een complimentje immers af te breken: je kunt wel 100 redenen bedenken waarom jij zelf vindt dat je het niet goed hebt gedaan.
De ander was namelijk sneller klaar. De ander kon het helemaal op eigen kracht, jij had hulp nodig. De ander is veel slimmer dan jij.
Complimentjes komen dan helemaal niet binnen
De kunst is om de rode gedachten (niet helpende) om te buigen naar groene gedachten (helpende)
Makkelijk gezegd he? Maar het is te leren.
Als je oefent of probeert word je beter.
Jij hebt je echt flink ingezet voor je werk. Knap.
Waarom is dan het ene complimentje groen en het ander complimentje rood?
Een compliment is toch een compliment?
Toch zit er wel degelijk een verschil in deze 2.
De ene zegt namelijk iets over het proces. De andere zegt iets over het eindresultaat.
Een procescomplimentje is niet af te breken. Het is haast feitelijk. Je hebt immers gezien dat het kind zich echt voor iets ingezet heeft. Dat hij doorgezet heeft en niet opgegeven.
Wat ik altijd tegen de kinderen die ik begeleid zeg is:
We hebben allemaal 2 poppetjes op onze schouders (Ik zie de dansende meneer van dubbelfris voor me, die vind ik wel iets ondeugends hebben.) en een ander poppetje. (Een engeltje bijvoorbeeld)
De ene fluistert in m’n oren. “Ik weet niet wat ik moet doen, ik snap er niks van, wat zouden anderen van mij denken nu”
Deze boksen we altijd snel van onze schouders af.
Naar het andere poppetje wil ik wel luisteren. “Ik ga om hulp vragen dan kan ik weer verder. Ik lees de opdracht nog een keer wellicht lukt het dan. Wat anderen denken is niet interessant, ik denk zelf dat ik het kan of goed zal doen. Anders probeer ik het nog een keer.”
Dit is een heel proces en zeker niet makkelijk maar als ze zichzelf op deze manier leren sturen zullen ze positiever tegen zichzelf aankijken. Zullen ze minder snel opgeven. Zullen ze ervaren dat fouten maken mag, dat je mag leren, dat je mag groeien. DAT JE ER MAG ZIJN.
Stap op die fiets en ga ervoor!
Tiepies Ik! Kindercoach Helmond